Monday, November 12, 2012

Οι μεγαλήτερες δεκαπέντε ημέρες της ζωής μου!


Νέα Υόρκη 
12 Νοεμβρίου 2012
του Στάμου Στεφανάκη
Κυριακήη τηλεόραση και τα νέα μιλούν συνεχώς για κάποιο τυφώνα με γυναικείο όνομα "Sandy" που έχει ξεκινήσει από την θάλασσα της Καραϊβικής και ότι την Δευτέρα το βράδυ το μάτι του θα περάσει πάνω από την πολιτεία της Νέας Υόρκης με την τρομερή ταχύτητα των 100 μιλίων την ώρα (150 χιλιομέτρων), δηλαδή πάνω από τα σπίτια μας! Την προηγούμενη χρονιά μας έλεγαν τα ίδια με την "Irene" η οποία στο τέλος άλλαξε δρόμο και ούτε που την είδαμεΠοιος τους ακούει είπαμεαλλά έλα που από την μία ο Δήμαρχος από την άλλη ο Κυβερνήτης κηρύττουν την πολιτεία σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης! Τους πίστεψα και άρχισα να δένω γερά και να στερεώνω ότι ήταν γύρω από το σπίτι και θα μπορούσε να... πετάξειΔυστυχώς όμως δεν υπήρχε κανένας τρόπος να προστατεύσω τα δεκάδες δέντρα στην αυλή του σπιτιού που τυγχάνει να βρίσκετε σε δασώδη περιοχή Τα δύο ψυγεία γέμισαναπό τρόφιμαμπαταρίες καινούριες παντούέτοιμη να δουλέψει η ηλεκτρογεννήτριακαι αρκετή βενζίνη για μία εβδομάδα!          
Δευτέρα πρωί και ο αέρας αρχίζει να φουντώνεικατά τις 10πμ χάνουμε τον ηλεκτρισμό! Βροχή και αέρας μαζίαπό το παράθυροβλέπω τα δέντρα να χορεύουν ένα ξέφρενο χορό και συλλογίζομαιάραγε πόσα από αυτά θα μπορέσουν να κρατηθούν όρθια μέχριαύριο; Η ώρα περνάει και το σκοτάδι απλώνει το μαύρο βαρύ του πέπλοφως πουθενάδεν φαίνεται και δεν βλέπεις τίποταμόνοακούςακούς τον λυσσασμένο αέρα να σφυρίζει και τον υπόκωφο βρόντο των δέντρων που άλλα ξεριζωμέναάλλα με κομμένο τονκορμό και άλλα με  σπασμένα τεράστια κλαδιά σωριάζονται στην γη παίρνοντας μαζί τις κολώνες και τα καλώδια του ηλεκτρισμού.Τα αισθήματα του φόβου και του τρόμου έχουν αρχίσει να φαίνονται στα πρόσωπα μαςκαι για περισσότερη ασφάλεια έχουμεμαζευτεί στο υπόγειο του σπιτιού κάνοντας το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αυτή την ώραμία προσευχήνα περάσει ηκακοκαιρία και να βγούμε σώοι και αβλαβείς.            
Ενάτη ημέρα μετά τον τυφώνα και ακόμα χωρίς ηλεκτρισμό!   
Ήταν κάπου τρεις το πρωίο αέρας άρχισε να κοπάζειοι θόρυβοι σταμάτησαν και τα μάτια σιγά σιγά έκλεινανΌταν ξύπνησαείχε πλέον ξημερώσειακόμα έβρεχε και φύσαγε.  Πλησίασα στο παράθυρο για να δω τι έγινε χθες βράδυ...  Δεν μπορούσα ναπιστέψω στο μέγεθος της καταστροφής που αντίκρισα!  Δέντρακολώνες και καλώδια όπως λέμε... μαλλιά κουβάρια παντούοιδρόμοι όλοι απροσπέραστοικαι λίγο παρακάτω ένα τεράστιος δρυς έχει ανοίξει την οροφή του γείτονα στα δύο και έχει φθάσειστην μέση του σπιτιού...Έκανα τον σταυρό μου και ευχαρίστησα τον Θεό για μία ακόμα φοράΟι ώρες και οι ημέρες κυλάνετόσο αργάκαι όσο περνάνετόσο πάω πίσω στα παλιά δηλαδή πριν το 1955που δεν είχαμε γνωρίσει ακόμα το θαύμα πουλέγεται ηλεκτρισμός στο χωριόΕννέα μερόνυχτα χωρίς φωςτηλεόρασηραδιόφωνοίντερνεταυτοκίνητοτηλέφωνοκαι κάθελογής μηχάνημα και κουμπί...  τι να κάνεις για να περάσει η ώρα; άραγε ποιος να βγήκε Πρόεδρος της Αμερικής; άσε που απότις πέντε το απόγευμα νυχτώνει λόγω της άλλης εφευρέσεως της αλλαγής της ώρας!   Μία εφημερίδα που φέρνει ο ταχυδρόμος λέειότι έρχεται άλλη μεγάλη κακοκαιρία σε δύο ημέρες να πλήξει την Νέα Υόρκηαυτή την φορά με παγωμένο αέραβροχή που θαπαγώσει και θα συνεχίσει με 6 ίντσες (20 εκατ.) χιόνι!  Α... και ότι πρόεδρος από τις εκλογές βγήκε ο Ομπάμα! Εν το μεταξύβενζίνη πουθενάτα πρατήρια κλειστά λόγω ρεύματοςκαι αν καταφέρει κανένα να ανοίξει με ηλεκτρογεννήτριες η ουρά τουπερίμενεπάνω από ... 2 ώρες!  Ημέρα ενδέκατη και σαν κεραυνός εν αιθρία το χιόνι σκεπάζει τα πάντα! Είναι τόσο βαρύ πουδεν μπορούν να το σηκώσουν τα κλαδιά των δέντρων και σπάζουνπάλι ζημιές στα καλώδια που έχουν φτιαχτείπάλισκοτάδια... Η ζωή συνεχίζετε στον ίδιο αργό ρυθμό μέχρι που έρχεται η δεκάτη πέμπτη ημέρα και τα πάντα φωτίζονταιτο τηλέφωνο αρχίζει να χτυπάειη τηλεόραση μεταδίδει τα νέα για τις περιοχές κοντά στο νερό που επλήγησαν περισσότεροτις χιλιάδες των συνανθρώπων μου που έμειναν στον δρόμο γυμνοίπεινασμένοικαι παγωμένοιΣτο κομπιούτερ ακούω μια φωνή να λέειyou got mail...                                                                                            
                                                                           

                                          


Το δέντρο που χόρευε την  Κυριακή το πρωί 



και Δευτέρα βράδυ ξεριζώθηκε


Το βάρος του παγωμένου χιονιού ακουμπάει τα κλαδιά στο έδαφος

Το βίντεο και οι φωτογραφίες ανήκουν στον Στάμο Στεφανάκη


No comments:

Post a Comment